Marek Niedźwiecki

Urodziłem się w środę rano... Tak mówiła moja Mama. Ważyłem trochę ponad 4 kilogramy. Był marzec 1954 roku, dziewięć lat po II wojnie światowej. Ale to brzmi! Przeżyłem 24 107 dni. I co dalej? Przyszła pandemia i będzie, co ma być. Dziś rano przed 8 wyszedłem na kroki. Było słonecznie, minus 4 stopnie. Zrobiłem prawie 4 tysiące kroków, prawie nie widząc ludzi po drodze...




Pomyślałem, że to będzie moja pora spacerów. Od dziś już wiem, że nie wolno wychodzić. Będę się stosował. Jeszcze tylko jutro muszę kupić wodę lekko gazowaną. Niezbyt zdrowa, ale lubię... Raz w tygodniu na zakupy, dwa razy w tygodniu do radia. Taki plan na te dni.
Dziękuję, dziękuję, dziękuję za wszystkie życzenia urodzinowe. Gdyby miały się spełnić, to będę żył... Słuchacz Robert napisał: „kto mógł przypuszczać, że najlepszym życzeniem w obecnej sytuacji jest życzenie spotykania na swojej drodze jak najmniej ludzi...”. Sama prawda. To ja życzę wszystkim Słuchaczom i Czytelnikom, żeby już zaraz znowu było normalnie... Słucham dziś pierwszego zestawu Muzyka Ciszy. Przydaje się, oj jak bardzo. Dobrze, że ukazała się ta kolekcja.
Wino na dziś: Torbreck 2006 Descendant Shiraz, Barossa Valley, South Australia. „jestem w niebie”. Niszczenie najlepszych zapasów, bo po co one? Chris Rea śpiewa „Tell Me There’s A Heaven”...
Na zdjęciach Zachodnia Australia. Listopad 2007. Już z płytą „Long Road Out Of Eden”...
PS: 19.54...