Marek Niedźwiecki

Docklands Melbourne. Jedna z najnowszych dzielnic tego pięknego miasta. Powstała dokładnie 20 lat temu, kiedy ją fotografowałem miała już 11 lat. A wygląda, jak "spod igły". Taki trochę sztuczny twór, ale położony w pięknym miejscu. Pół godziny spacerem od Federation Sqare. Byłem tam już kilka razy, lubię takie miejsca. Bezludzie w środku dnia, bo wszyscy w pracy. Czysto i kolorowo, a na zdjęciu głównym "odlotowa krowa"...




Dziś spędzam dzień z Alem Stewartem. Znaczy z Jego płytami... Tak jakoś zatęskniłem. Winylowy „Year Of The Cat” kupiłem we wrześniu w Tilburgu w Holandii. To była jedna z moich płyt roku 1976. Potem się okazało, że jest jedną z moich ulubionych płyt całej dekady. Z gatunku: „jaką płytę bym zabrał na bezludną wyspę...”. Gdyby tam był oczywiście gramofon! Mam chyba wszystkie albumy Artysty. Na płytach CD oczywiście. Piszę chyba, bo mogę nie mieć któregoś z zestawów „the best of...”. Cudowna podróż, głównie w lata 70 i 80. Nagrywał wtedy z takimi muzykami jak: Alan Parsons (producent „Year...” i „Time Passages”), Peter White (brat Danny’ego z zespołu Basi Trzetrzelewskiej), Jeff Porcaro (tak! grał na perkusji na płycie „24 Carrots”), Phil Kenzie (saksofon), Tori Amos (chóry na „Last Days Of The Century”). Tak było...
Live Aid odbył się dokładnie 35 lat temu. 13 lipca 1985 roku była sobota... A ja nie w pracy, tylko na weselu (wtedy jeszcze było bezpiecznie...). Wesele w Łodzi, a na ślubnym kobiercu stanęli Alina & Arjen. Z wesela mało co już pamiętam, a do koncertu wracam każdego roku. Dziś poza anteną... David Bowie, Phil Collins (najpierw w Londynie, później w Filadelfii), Sting, The Cars no i oczywiście Queen, Queen, Queen... Ależ to było wydarzenie! W telewizji oglądało ten koncert półtora miliarda ludzi w ponad 100 krajach na świecie. Nie w Polsce...
PS: ile to jest dziesięć milionów? Jedna trzecia.